Dalca Eminescu

Imię i Nazwisko: Dalca Oradea Eminescu.
Dalca. Krótkie, słodkie imię, wydawałoby się że nie ma zbyt wiele do zaoferowania. Wręcz przeciwnie, oznacza ono po rumuńsku "piorun". Ponoć to znak wiadomości i zdarzeń, które niszczą ład i porządek, a czasem sprowadzają nawet nędzę.
Wiek: 18 zim i wiosen.

Grupa: Ludzie
Ranga: Kolekcjonerka lalek

Umiejętności: "Urok osobisty" nie pozwala nikomu przejść obok niej obojętnie. Niewiele też potrzeba by przekonała daną osobę do swoich racji.

Wygląd: Pierwsza rzecz jaka się rzuca w oczy to włosy. Piękne, długie do miejsca gdzie plecy tracą swą szlachetną nazwę, rude włosy. Są największym skarbem panny Eminescu, jej konikiem, hobby i czym tam jeszcze. Piękna czerwień jest niekiedy więziona przez niebieską, niemal granatową wstążkę. Ale to rzadkość i zazwyczaj wolne, powiewają majestatycznie na wietrze, a najlepiej wyglądają gdy panienka w pełnym galopie przeskakuje na swoim gniadym rumaku przez niewielkie przeszkody...
Twarz jest trójkątna, a w czerwonych oczach niebezpiecznie błyskają ogniki... pogardy. Podobnie usta, czasem tylko prezentują niezbyt przyjemny uśmieszek.
Dalca jest istotą dosyć wysoką, ale z całą pewnością chudziutką. Metr siedemdziesiąt i waży ledwie 50 kg.
Charakter: Jako że wygląd Dalci już znamy to pora przejść do tego jakże parszywego charakteru. W telegraficznym skrócie można ją nazwać: paskudną materialistyczną... Właściwie to można obejść się i bez niekulturalnych epitetów.
Dziewczyna nie widzi sensu w zaszczycaniu kogokolwiek niczym więcej jak uprzejmym przyzwoleniem na dalsze oddychanie. Ale jeśli nagle zmienia się w miłą i sympatyczną osóbkę to wiedz, że powinieneś jej coś sprezentować. Albo przynajmniej wychwalić jej wspaniałość. Jednak nigdy, po żadnym pozorem nie rozkazuj jej! Prośby też nie są mile widziane. Tym można ją tylko denerwować, a wtedy już nigdy się jej nie pozbędziesz. Poza tym jaki to sens prosić o cokolwiek osobę, która nie potrafi dotrzymywać raz danego słowa? Jeśli już uda ci się przekonać ją żeby ci pomogła, na pewno będzie oczekiwać czegoś w zamian, ale to też chyba było wspomniane...Co by o niej nie mówić, to na pewno umie walczyć o swoje. Nawet jeśli teoretycznie dana rzecz nie powinna do niej należeć. Jest uparta w dążeniu do celów, choćby chodziło o filiżankę kawy, i w wiernym trwaniu przy swoich zasadach.
Historia: Dalca Eminescu urodziła się w zamożnej rodzinie, której korzenie prawdopodobnie sięgały nawet niektórych z rodzin królewskich. Urodziła się i wychowała pod czujnym okiem matki w niewielkim dworku w Roselands. Nigdy jednak nie czuła się dobrze w tej mieścinie. Była za mała dla rozdmuchanego ego dziewczynki. Centrum składające się z dwóch ulic na krzyż, biblioteka, park, a wszyscy mieszkańcy znali się z widzenia. Szczególnie w czasie niepogody nie pozostawało zbyt wiele do roboty.
Pewnego razu, właśnie w czasie jednego z takich deszczowych dni Dalca przeszukiwała wszystkie zakamarki domu. Znała je już dobrze, ale tym razem wdrapała się na nigdy nieodwiedzany strych. Stare meble przykryte prześcieradłami, zakurzone obrazy, jakieś podła po brzegi wypełnione różnymi przedmiotami... Wszystko to wydawało się nieciekawa i niewarte uwagi. Jednak Dalca znalazła też wielki kufer w którym znalazła porcelanowe lalki i marionetki.
Cóż może pokochać mała rozpuszczona dziewczynka bardziej niż własne odbicie? Lalki, oczywiście. Ich perfekcja, delikatność i tak oderwana od rzeczywistości statyczność, kupiły serce i duszę panny Eminescu. Od tamtego czasu na stałe zagościły w jej pokojach, a kolekcja powiększała się niemal z każdym dniem.

Ciekawostki: Kawa, napar bogów! Oto napój, który panienka Eminescu popija co dzień i jest jej mały grzeszkiem.