PsYcHoPaThY

Nazwa:
Zwą go Haku! Haku Derse.
Wiek:
 Wygląda na dziewiętnaście wiosen. Liczy sobie jednak około osiemdziesięciu.

Grupa:
Lalki.
Typ:
Lalka Materialna.
Ranga:
Fioletowa Róża.

Moc:
Chain of Fate - Umiejętność dająca Haku kompletną władzę nad łańcuchami. Chłopak jest w stanie je wytwarzać, wystrzeliwać nimi z rąk, jak i innych powierzchni, na przykład piasku.(Z początku łańcuchy będę stworzone z danego elementu, lecz po chwili zmienią się w dość solidny metal.), manipulować nimi, tworzyć z nich przeróżne rzeczy, oraz nadawać im aspekty, jak i doczepiać do nich żelazne kule, lub haki graplerskie.

Ekwipunek:
Włócznia Segmentowa „Banette”- Półtora metrowa włócznia. Jej ostrze wykonane ze stali, przypominające w pewnym stopniu ogon skorpiona, rozdwojona po koniec. Rękojeść, złożona z 10 segmentów, każdy o długości piętnastu centymetrów, połączony pół metrowym łańcuchem. Głównymi kolorami włóczni jest fiolet, czerń i srebro, z lekkimi akcentami złotego, lub białego. Do Pierwszego segmentu przyczepiony jest Spell Tag.( Obrazki pomocnicze http://images.puella-magi.net/b/b2/Kyouko_spear.png?20110508231227 http://images.puella-magi.net/4/44/PN_71.jpg?20111204192427 )

Charakter:
"- Przepraszam, czy jest coś takiego jak psychiatryk dla lalek?"
Haku z pewnością nie jest jedną z tych istot, którą chciałbyś zaprosić na niedzielny obiadek.  
Pozmywa po sobie, owszem. Posprząta. Może nawet podsunie Ci krzesło. Ale... wątpię, aby Twoja ckliwa historyjka przy rosołku odbywała się w przyjaznej atmosferze.
Dlaczego?
Bo oczy.
Tęczówki, które odwracają uwagę od uśmiechniętych ust i czynią je czymś całkowicie nieważnym. Przeterminowanym. Czynią go... niczym.  W zamian otrzymujesz jedynie przeszywające Cię na wskroś wiertła niepokoju, płynące z czeluści głębokiego fioletu.
Z jednej strony chcesz się z niego jak najszybciej wyrwać. Toniesz. Dlaczego nie próbujesz się ratować? Haku wie z jakiego powodu. Po prostu... Tenże fiolet fascynuje Cię i urzeka. Przyciąga i odrzuca. Tym właśnie jest Haku.
Paradoksem.
Jeśli poprzedni opis wzbudził w Tobie niechęć, awersję, czy nawet... W skrajnych przypadkach strach, kierowany do Haku, to przyznaję, że popełniłeś błąd. Ten młody panicz niesprowokowany jest istotką pasywną, oraz spokojną. Wzbudza niepokój, ale wciąż jest melancholią, poprzedziurawianą gdzieniegdzie beztroskim uśmiechem. Trochę jak ser Gouda, nie?
Sęk, w tym, że jest Haku i jest Haku.
O ile ten jeden potrafi być łagodny jak baranek, to ten drugi jest prawdziwą anatomią chaosu. Facet jest psychiczny. Mocno psychiczny i, za przeproszeniem, rąbnięty. Nie masz pojęcia co wpadnie mu do głowy w danym momencie. Chyba nawet lepiej, żebyś nie wiedział.
Bezwzględny. Boję się go opisywać. Trzęsą mi się ręce. On. Patrzy. Na. Mnie.
Przeszywający fiolet...
"- Halo, psychiatryk?!"

Wygląd:
Od czego by tu zacząć... Hmm, może od góry? W takim razie zacznijmy jeszcze raz.
Głowę Haku przyozdabiają długie, lśniące i czarne włosy. Wszystkie, które zazwyczaj opadają mu na ramiona spięte są w długi kucyk na szczycie głowy. Co ciekawe nawet bez pomocy wiatru powiewa delikatnie... Grzywka przedzielona jest na dwie części. Większa szczelnie zasłania prawo oko chłopaka, natomiast mniejsza, spływa delikatnie po drugiej stronie twarzy. A skoro przy oczach jesteśmy, wypadałoby nadmienić, że mają groźny, fioletowy kolor. Połyskują w najgłębszych ciemnościach. Jednak nie jest to jednolity fiolet. Obwódki oczu Haku są jaskrawo fioletowe i zbliżając się do pionowej źrenicy stają się, najpierw jasnofioletowe potem różowawe, a następnie całkiem białe.
Pod oczami, ale także na nosie ma tatuaże. Są to kolejno dwa czarne kwadraty oraz takie same prostokąty. Pod dolna wargą też posiada tatuaż. Mały prostokąt taki jak reszta. Owe „ozdoby” doskonale kontrastują z jasną, można powiedzieć chorobliwie bladą cerą Haku. Pasuje do niej również suwak, który nosi zamiast ust. Jest w barwie złota i zazwyczaj tajemniczo połyskuje w ciemnościach.
Haku jest również szczupły i wysoki, co czyni go zwinnym i stosunkowo szybkim. Ale jeśli chodzi o siłę to nie specjalnie się wyróżnia. Na skali umieszczony by został gdzieś po środku; nie jest mięśniakiem, ale nie można o nim powiedzieć, że brakuje mu siły.
Skoro omówiliśmy sobie już kwestie najbardziej istotne, możemy zacząć mówić o tym jak się ubiera. Przede wszystkim szalik, z którym się nie rozstaje. Jest w kolorze dobranym do barwy włosów oraz jego jasnej karnacji, to znaczy ciemnofioletowym. Wyszyto na nim białą nicią różne wzory, podobne do okręgów, jednak posiadające w środku jakiś zawijas. Szalik jest uszyty z delikatnego, ale wytrzymałego jedwabiu.
Następną rzeczą jest bolerko w kolorze ciemnoszarym. Zawsze rozpięte i ukazujące fioletowy t-shirt. Na obwódkach poprowadzono dwukolorową, grubą nić o barwach żółci oraz fioletu. Ta część jego ubrania ma dosyć nietypowy krój. Na ramionach materiał jest rozcięty i sprawia wrażenie jakby rękawy mogły od niego za chwilę odpaść. Co do nich... Są zdecydowanie za długie i zbyt obszerne jak na ramiona Haku. Chłopakowi to jednak nie przeszkadza, wręcz przeciwnie. Dzięki nim może ukryć ruchy swoich dłoni, co daje mu minimalną przewagę nad przeciwnikiem. A to jest doskonałą okazją, żeby uderzyć w niego włócznią, a konkretnie dwoma. Po jednej w każdym rękawie.
Szwy na bolerku są wykonane białą nicią i doskonale widoczne na ciemnym materiale (również jedwabnym), ale ten drobny akcent dodaje mu tylko złowieszczości swoistego uroku.
Kolejną rzeczą będą jego spodnie. Równie szerokie jak rękawy górnej części garderoby. Same spodnie mają taki sam, szary kolor, co bolero Haku, z wyjątkiem kieszeni, które są ciemniejsze. Na nich (podobnie jak na reszcie jego ubrań) widoczne są szwy. W pasie zawsze jest przewiązany fioletową szarfą z postrzępionymi, bladożółtymi zakończeniami. Ten jednak jest wykonany ze zwykłej, ale dobrej bawełny. Jednak Haku go nie wiąże, ale spina klamrą w kształcie kociego łebka. Ta ma kolor pasujący do całej reszty, złoto-żółty.
Ostatnią rzeczą, jaką trzeba zaznaczyć w jego wyglądzie są słuchawki o dość nietypowym kształcie. Przypominają bowiem oklapnięte i bardzo duże uszy, prawdopodobnie jakiegoś kota. Ale to tylko pozory. Słuchawki pozostaną słuchawkami. Mają głęboki ciemnofioletowy, niemalże że czarny kolor, a z każdego „nausznika” zwisa jedna karteczka. Są to kolejno: czarna – Spell Tag, a przedarta biała – Cleanse Tag. Mają one jednak jedynie funkcję ozdobnikowi, chociaż jeśli przeciwnik sobie coś pomyśli... Też będzie dobrze.
Historia:
Jeżeli przyjdzie więcej weny, przyjdzie i historia.~
Ciekawostki:
- Haku jest w stanie porozumiewać się z innymi, mimo zamka zamiast ust.
- Chłopiec jest jedną z niewielu lalek rodzaju męskiego. Jest z tego bardzo dumny.
- Potrafi posługiwać się swoją ukochaną włócznią, którą zawsze nosi przy sobie.
- Paranoik~